لیستی که می بینید، لیست وبلاگ هایی است که روزانه یا هفتگی بهشان سر می زنم. بعضی هایشان معلم اند و یکسری رقیب و دوست.
عجیب نیست که در لیست «دوستان من» بیشتر وبلاگ های شخصی نام ایشان وجود دارد؟ همین خودش ثابت می کند که چرا باید نوشته هایشان را بخوانیم. تابستان سال 98 با ایشان آشنا شدم. فارغ از نویسندگی، ایشان نحوه ی بهتر فکر کردن را به من یاد دادند.
به خاطر اراده ای که در وبلاگنویسی روزانه دارد کیف می کنم. نثرش ساده است و خواننده را با قلمبه گویی گیج نمی کند.
اولین پستی که از ایشان خواندم واقعا دوای دردم بود. مطلبی با نام سندروم ایمپوستر. بعد از آن لینک سایتشان را به صفحه ی اول گوگلم انتقال دادم.
اولین پستی که از او خواندم در رابطه با امپراتوری روم بود. و بعد از آن پستی در رابطه با انتخاب رشته و تصمیم گیری های دوران نوجوانی، چیزی که آن موقع درگیرش بودم.
در دوره ی نویسندگی خلاق همکلاسی هستیم. از همین رو هر هفته سایتش را رصد می کنم تا تمهیداتش را ببینم، و تا از او عقب نمانم.