آهنگر دو شاگرد داشت. به آنها گفت ((کوره آهنگری مثل قلب و گرمای آن هم محبت است.)) جلوی هرکدامشان تکه ای آهن گذاشت و گفت که با دست های خودشان آن را شکل بدهند.

پسر لنگ لنگان از در خانه وارد شد. پدرش گفت:((خسته نباشی پسرم. کارت چطور بود؟))

با زنگ تلفن از خواب بیدار شدم. شماره ناشناس بود. جواب دادم. استادم بود! گفت: ((تو بی استعدادترین شاگردی هستی که تا به الان داشته ام! هیچ وقت نویسنده نمی شوی! بدبخت بیچاره!))

روزی ارشمیدوس به شاگردش گفت ((اگر اهرمی با طول مناسب و نقطه ای برای ایستادن داشتم، دنیا را تکان می دادم!))

زیر سفره ای را جمع کردم تا در بالکن بتکانم. وقتی در بالکن را باز کردم برادر کوچکم را دیدم، و البته یک نفر دیگر عین خودش

همه ی خانواده سر سفره بودند. پسر 6 ساله گفت:((میشه اردک بخریم؟ خیلی گوگولیه.))